Een verhaal kan op veel manieren eindigen, bijvoorbeeld met een verrassend slot. Bij Frisse bloesem, opgedroogd zweet is dat niet zo. We wisten hoe het verhaal zou aflopen: met de dood van Anna Katharina, die al in de proloog werd aangekondigd. De cirkel is rond, het boek is gesloten. Anna Katharina heeft definitief een mentale metamorfose ondergaan. Of is het in zekere zin toch een open einde? Is dit een goede afloop, of juist niet?
Schrijver Oek de Jong hield een dagboek bij over het wordingsproces van zijn roman Hokwerda’s kind. Dat dagboek heeft hij uitgegeven onder de titel De wonderen van de heilbot. In dit dagboek las ik: ‘Elke roman over een obsessie leidt naar het onbevattelijke: dat iemand over de grenzen gaat die alle anderen in acht nemen.’ Anna ging een grens over, maar in wat voor een geestesgesteldheid bekeerde ze zich? Wat vinden we van de twee predikanten, en wat van het geweld van het gerecht? Hopelijk is het verhaal voor de lezer nog niet uit.